Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2006

Αληθολογίες

Αφορμή για αυτό που θα διαβάσετε στάθηκε ένα ποστ του J95 που σχολιάζει ένα τρίτο ποστ. Αυτό το τρίτο ποστ, αναδημοσίευση από το περιοδικό Λουκούμι, δίνει 42 εναλλακτικές ετυμολογίες ελληνικών λέξεων, παραθέτοντας σε κάθε περίπτωση την ετυμολογία προς αναίρεση που δίνει το λεξικό Μπαμπινιώτη.

Κατ' αρχήν να επισημάνω πως δεν θα μπω στην ουσία, δηλαδή ποιες ετυμολογήσεις του Μπαμπινιώτη είναι ορθές και ποιες είναι εσφαλμένες. Ενδεχομένως κάποιες από τις 42 σταχυολογημένες ετυμολογήσεις να είναι λάθος και κάποιες από εκείνες που προτείνει ο Ε. Κριτσίνης να είναι ορθές. Προτού προχωρήσω όμως να επισημάνω πως οι πηγές που συμβουλεύτηκε ο κύριος Κριτσίνης (λ.χ. Λεξικό - Εγκ. Ήλιος του Ι.Πασσά, Λεξικό Σταματάκου, Εγκ. Μπριτάνικα, κτλ.) δε μου εμπνέουν εμπιστοσύνη. Αυτό γιατί κάποιες από αυτές είναι ξεκάθαρα αναξιόπιστες, λ.χ. ο Ήλιος του Πασσά (μα πού το θυμήθηκαν;) και απλώς αναπαράγουν παρετυμολογήσεις των αρχαίων και των βυζαντινών λογίων, ενώ οι άλλες πηγές είναι δευτερογενούς χαρακτήρα. Αυτό είναι κακό; Όχι βεβαίως, συνήθως. Εδώ όμως καταβάλλεται προσπάθεια να αναιρεθούν κάποιες από τις ετυμολογήσεις ενός καταξιωμένου μελετητή της ετυμολογίας. Φρονώ λοιπόν ότι αυτή η προσπάθεια απαιτεί τουλάχιστον κάποιου είδους πρωτότυπη έρευνα επί του θέματος κι όχι ξεπατίκωμα (όπως διαπιστώνω πως έχει γίνει αρκετές από τις 42 φορές) των αθεμελίωτων εικασιών του Σούδα / Σουίδα λόγου χάρη.

Για παράδειγμα, άμα θέλω να προτείνω μια νέα θεραπεία για την υπέρταση, με σκοπό να επικρίνω τη σήμερα κρατούσα φαρμακευτική μέθοδο, δεν πρόκειται να παραθέσω από το σάιτ ενός αρχαιοδίφη που αποθησαυρίζει τις αφαιμακτικές μεθόδους του Ιπποκράτη και του Γαληνού.

Συνεχίζω. Ας πούμε πως ο κύριος Κριτσίνης επιθυμεί να προτείνει πως οι 42 ετυμολογίες του (από όπου και αν προέρχονται) είναι οι ορθές. Ενδεχομένως να έχει να συμβάλει και το εξής στην ελληνική ετυμολογία: ότι οι ευφάνταστες παρετυμολογήσεις είναι πολλάκις / ενίοτε εγκυρότερες των επιστημονικότερα βασανισμένων. Τι έπρεπε να πράξει; Να υποβάλει τη λίστα-μελέτη του στο συριανό περιοδικό Λουκούμι; Αν και το Λουκούμι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πολιτιστικό περιοδικό, μιλάω εκ πείρας, η ενδεδειγμένη οδός θα ήταν να υποβάλει τη λίστα-μελέτη του σε ένα εξειδικευμένο περιοδικό με συντακτική επιτροπή αποτελούμενη από φιλολόγους (και ιστορικούς γλωσσολόγους). Όχι μόνο θα λάμβανε εμπεριστατωμένα και έγκυρα σχόλια από αρμόδιους (αυτή είναι η διαδικασία του "peer reviewing" -- για τους αμερικανοτραφείς κομπιουτερόπαιδες), αλλά θα προσέδιδε και κύρος στην εργασία του, αφού θα κρινόταν και θα διαβαζόταν από επαΐοντες. Μην ξεχνάτε πως οι κριτές σε εξειδικευμένα 'επιστημονικά' έντυπα υποχρεούνται να δώσουνε το "οκέι" όχι εάν συμφωνούνε παρά, απλώς, εάν το υποβληθέν άρθρο πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές τεκμηρίωσης, ύφους, ευπρέπειας κ.ο.κ.

Γιατί λοιπόν στο Λουκούμι και όχι στο Journal of Greek Linguistics ή στην Επετηρίδα κάποιας Φιλοσοφικής Σχολής ή στο Transactions of the Philological Society; Για μένα η απάντηση είναι απλή όσο και οδυνηρή: όπως κανένας από τους βιβλικούς (ή μήπως "γραφικούς") 'δημιουργιστές' δε θα έδινε άρθρο του όπου ισχυρίζεται πως ο κόσμος είναι 6000 ετών με βάση τα απολιθώματα προς δημοσίευση στο Nature, έτσι κι ο κάθε ιδεόληπτος ερασιτέχνης δεν πρόκειται να αφήσει "ινδοευρωπαϊστές" να κρίνουν αυτόν και το ελληνοκεντρικό έργο του. Συχνά, εξισώνουν ανερυθρίαστα τους "συναδέρφους" τους με φραξιονιστές που καταπνίγουν όλες τις αντάρτικες φωνές, όπως τη δική τους, φωνές που θέλουν να κομίσουν την ασυνάρτητη γλαύκα της Γενέσεως και του Etymologicum Magnum στην Αθήνα των βιολογικών και γλωσσικών σπουδών...

Στις παρυφές της επιστήμης και της σοβαρότητας κινούνται και οι δημιουργιστές και οι ελληνεπέλληνες (σχηματίστηκε κατά το 'λεπτεπίλεπτος' και το 'φαυλεπίφαυλος') που καταφεύγουν σε αναρμόδια έντυπα ή σε μπροσούρες μαζικού σκοτισμού. Ταυτόχρονα διεκδικούν να εκπροσωπούν αυτοί, χωρίς αιδώ ("δεν έχω καμία πρόθεση να κρίνω οποιονδήποτε έχει αντίθετη θέση"), χωρίς στοιχεία (η λέξη θηρίον από το "επί θηρίου βαίνω"; όπως η Πόρνη της Βαβυλώνος;), χωρίς επιχειρήματα (γιατί αήρ από το άημι κι όχι από το αείρω;), χωρίς κατάρτιση ("δεν πιστοποιούν την ύπαρξη Ινδοευρωπαϊκής φυλής και κατ’ επέκτασιν Ινδοευρωπαϊκού πολιτισμού"· υπάρχει αμερικανική φυλή; υπάρχει αμερικανικός πολιτισμός; υπάρχει αμερικανική γλώσσα;) τους κλάδους της (αν)εξελικτικής βιολογίας και της ετυμολογίας, δυσφημώντας τες.

Κάθε λαός και ο σκοταδισμός του, τελικά: οι αμερικανοί με τον δημιουργισμό τους, εμείς με τους ελληνεπέλληνες. Ή μήπως ελληνεφέλληνες;

Ρίχνω τώρα το μπαλάκι στους ομότιμους, ερίτιμους και εν γένει ακαδημαϊκούς στο περιγλώσσιο να κάνουν τη νεκροτομή και αυτοψία. Τουλάχιστον των ετυμολογιών των μεζέ, φρόνησις, θρησκεία, Ιεροσόλυμα, θρίαμβος, ωκεανός, κανακάρης...

GatheRate

13 σχόλια:

  1. Τελικά η ετυμολογία των λέξεων αρχίζει και μου μοιάζει λιγάκι με τους λεξάριθμους. Αν δεν μας βγαίνουν, τα ταιριάζουμε μόνοι μας ανάλογα τί σκοπό υπηρετούμε. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά η ετυμολογία των λέξεων αρχίζει και μου μοιάζει λιγάκι με τους λεξάριθμους. Αν δεν μας βγαίνουν, τα ταιριάζουμε μόνοι μας ανάλογα τί σκοπό υπηρετούμε.

    Αυτός είναι ο κίνδυνος. Να νομίσουμε ακριβώς αυτό. Στην πραγματικότητα οι ετυμολόγοι (δεν ξέρω πόσοι είναι, αυτή τη στιγμή μπορώ να σκεφτώ το πολύ δύο-τρεις εν ζωή Έλληνες) είναι ίσως από τους ερευνητές της γλώσσας που χρειάζονται το πιο γερό στομάχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τέττιξ, τί μου λες; Κίνδυνος; Εδώ κάτσανε και φτιάξανε ολόκληρη γλώσσα για να μοιάζει σπουδαία (καθαρεύουσα) και τώρα θέλουν να μας την ξαναπασάρουν κι εσύ φοβάσαι τους τσαρλατάνους της ετυμολογίας; Πες μου έναν απλό άνθρωπο που ένα βγάλει άκρη από όλο αυτό το νταβαντούρι με την γλώσσα. Αυτό ήθελα να πω ότι έχουμε καταμπερδευτεί.

    (Aλλά δεν έχει σημασία. Οι μάζες καθορίζουν πάντα την γλώσσα και IMHO βαίνουμε - καλώς - προς μια lingua franca θέλουν δε θέλουν και πολύ θα το χαρώ) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και ο πατέρας της Mia Vardalos, μια καρικατούρα του πατέρα-Έλληνα στο έργο My Big Fat Greek Wedding έλεγε ότι όλες οι γλώσσες προέρχονται από ελληνικές λέξεις.

    Μερικοί φαίνεται το πιστεύουν κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τέττιξ, τί μου λες; Κίνδυνος; Εδώ κάτσανε και φτιάξανε ολόκληρη γλώσσα για να μοιάζει σπουδαία (καθαρεύουσα) και τώρα θέλουν να μας την ξαναπασάρουν κι εσύ φοβάσαι τους τσαρλατάνους της ετυμολογίας; Πες μου έναν απλό άνθρωπο που ένα βγάλει άκρη από όλο αυτό το νταβαντούρι με την γλώσσα. Αυτό ήθελα να πω ότι έχουμε καταμπερδευτεί.

    Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβα την αντίδραση. Λέω ότι αυτός είναι ο κίνδυνος -το να περάσουμε την ετυμολογία για υπόθεση της πλάκας- αναφορικά με το συζητουμένο θέμα. Δεν λέω ότι αυτός είναι ο κίνδυνος γενικώς. Άλλωστε, δεν συνηθίζω να κινδυνολογώ.

    Το θέμα της καθαρεύουσας είναι εντελώς άλλο. Επίσης, το "κάτσανε και φτιάξανε" και το "θέλουν να ξαναπασάρουν" χρειάζονται υποκείμενο και νομίζω ότι δεν έχουμε να κάνουμε με... ταυτοπροσωπία (γιατί αν είχαμε, θα έπρεπε αναγκαστικά να αναχθούμε σε υπερχρονικές σκοτεινές οντότητες/ δυνάμεις της αντίδρασης και του σκοταδισμού). Μια τέτοια διατύπωση είναι ίσως κινδυνολογία...

    Πάντως, για να επιστρέψουμε στο θέμα, προσανατολίζομαι σε μια διαφορετική προσέγγιση. Η παρετυμολογία ίσως είναι μια αυτόνομη ασχολία, ελεύθερη και με τους δικούς της ποιητικούς και συνειρμικούς κανόνες, που βέβαια δεν χρειάζεται να συγκρίνεται με την επιστημονική ετυμολογία και που, αν δεν είχε ιδεολογικές προεκτάσεις, θα ήταν ένα γοητευτικό και διασκεδαστικό παιχνίδι, όπου οι συνειρμοί μπορούν να οδηγήσουν τη σκέψη σε ανορθόδοξες -και γι'αυτό ενδιαφέρουσες- ατραπούς (έτσι κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να διαβάζουμε και τις ετυμολογήσεις του Πλατωνικού Κρατύλου). Βέβαια, καλό θα ήταν να το κάναμε συνειδητά αυτό και να μη νομίζουμε ότι, παιδιαρίζοντας, μπορούμε να απειλήσουμε και να ανατρέψουμε την Ινδοευρωπαϊκή Γλωσσολογία, ας πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τέττιξ,ειρωνικό ήταν το σχόλιο (και φυσικά όχι προς εσένα). Αυτό που εννοούσα είναι ότι διανοούμενοι μιας άλλης εποχής "έφτιαξαν" μια γλώσσα για να μοιάζει με τα αρχαία οπότε δεν είναι δύσκολο "διανοούμενοι" αυτής της εποχής να σκαρφίζονται ετυμολογίες ώστε να αποδείξουν πράγματα που δεν ισχύουν (π.χ. η συνέχεια της γλώσσας). Και δεν είναι κινδυνολογία. Συμβαίνει. Εγώ ας πούμε που είμαι πιο άσχετη από τους άσχετους άμα δω την ετυμολογία μιας λέξης θα πειστώ και δεν θα έχω και τα όπλα να το ψάξω ή να το διασταυρώσω. Κάποιος άλλος παραπέρα, θα πειστεί ότι για παράδειγμα, η ελλ. γλώσσα δεν έχει δάνεια από άλλες γλώσσες κ.ο.κ. Φυσικά και συμφωνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχουμε μια σειρά διαφορετικών θεμάτων που όμως συνδέονται έμμεσα -κυρίως στην εθνικιστική ρητορική: η συνέχεια της ελληνικής, η "καθαρότητά" της, η καταγωγή της, η καθαρεύουσα. Οπότε μάλλον έχεις δίκιο στον τρόπο που λες ότι η σύγχυση μπορεί να γενικεύεται από το ένα πεδίο στο άλλο. Όμως το περίεργο είναι ότι ετυμολογίες σαν αυτές που έκαναν τώρα πρόσφατα την εμφάνισή τους καταστρατηγούν κάθε ιδέα συνέχειας: μια λέξη μεταφέρεται (κάπως ιμπρεσιονιστικά παραλλαγμένη, βέβαια) τσουπ από τον Όμηρο κατευθείαν στο σήμερα, σαν να μην έχουν μεσολαβήσει κάποιοι αιώνες. Αυτό, αν είχαν ίχνος ορθολογισμού, θα έπρεπε να τους ενοχλεί σαν μια κραυγαλέα ένδειξη α-συνέχειας: οι λέξεις γι' αυτούς μένουν στο ψυγείο για χιλιετίες και τις ξανακαταναλώνουμε τώρα μισολ(ε)ιωμένες, αλλοιωμένες και γενετικά τροποποιημένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υποθέτω ότι δεν μπορούμε να απαξιώσουμε την ετυμολογία επειδή κάποιοι παρετυμολογούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τὸ ὅτι τὸ λεξικὸ Μπαμπινιώτη πρωτοκυκλοφόρησε μὲ πάρα πολλὰ λάθη, χωρὶς νὰ ἐλεγχθεῖ ἐπαρκῶς, εἶναι γεγονός, καὶ αὐτὸ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία σὲ ἐμπαθεῖς «προοδευτικοὺς» τύπου Χάρη, νὰ τοῦ ἐπιτίθενται σκαιῶς (τρισχειρότερα ἀπὸ τὸν κ. Κριτσίνη). Οἱ ἐπακολουθήσασες ἐκδόσεις τοῦ λεξικοῦ διόρθωσαν, εὐτυχῶς, ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ λάθη αὐτά. Ἔργο πραγματικὰ ὠφέλιμο γιὰ τὸν τόπο.

    Παρὰ τὸ ὅτι ὁ Μπαμπινιώτης ἀρκετὲς φορὲς πιέσθηκε καὶ ἐξαναγκάσθηκε ἀπὸ τὸ ἀφελληνισμένο «προοδευτικὸ» κατεστημένο νὰ «μαλακώσει» ὀρισμένες ἀπόψεις του γιὰ νὰ ἐπιβιώσει, δὲν μηδενίζει τὴν προσφορά του. Ὅμως, ἡ Ἱστορία θὰ κάνει τὴν ἀποτίμησή της στὸ μέλλον.

    Τὸ ὅτι κάποιος ἐρασιτέχνης σὲ κάποιο τοπικὸ ἔντυπο ἔγραψε κάποιες ἰδέες (ἀρκετές, ἀλλὰ ὄχι ὅλες, προφανῶς λανθασμένες), δὲν ἔχει τίποτε τὸ ἐπιλήψιμο. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ὑπάρχουν τὰ τοπικὰ ἔντυπα. Δὲν ἰσχυρίσθηκε κανεὶς ὅτι τὸ «Λουκούμι» εἶναι... peer-reviewed journal Γλωσσολογίας, οὔτε τὸ ἐξέλαβε κανεὶς ὡς τέτοιο. (Ἔδωσε βεβαίως τὴν εὐκαιρία στοὺς συμπλεγματικοὺς ἀνορθόγραφους μισέλληνες νὰ κάνουν τὸ παιχνίδι τους, καὶ στὴν Ψιλικατζοῦ τὴν εὐκαιρία νὰ μᾶς λέει ὅτι ὁλόκληρη ἡ ἐθνικιστικὴ ἰδεολογία στηρίζεται ατό... «Λουκούμι»! Καλῶς. Κάπως πρέπει κι αὐτοὶ νὰ ἐκτονωθοῦν.)

    «Ἀναξιόπιστη ἡ Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα». Τὶ ἄλλο θὰ ἀκούσουμε. (Ἐὰν δὲ ἐνθυμοῦμαι καλῶς, τὸ λεξικὸ της ὁ ἴδιος ὁ Μπαμπινιώτης ἐπιμελήθηκε.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κακώς χρησιμοποιήσατε εισαγωγικά για το 'αναξιόπιστη η Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα', αφού δεν πρόκειται για παράθεμα, σωστά; Δε χαρακτήρισα το εν λόγω έργο αναξιόπιστο, εάν διαβάζατε προσεκτικά το εν λόγω σημείο, θα βλέπατε πως θα το κατέτασσα στις δευτερογενείς πηγές.

    Παρανόηση και σύγχυση προκαλείται όταν συγκρίνονται κάποια επιστημονικά λάθη (λ.χ. του Μπαμπινιώτη) με αναπαραγωγή παρετυμολογιών και λοιπά ληρήματα (λ.χ. το κείμενο του Κριτσίνη). Είναι σαν να βάζετε στο ίδιο καλάθι επιστημονικές θεωρίες που έχουν καταρριφθεί πειραματικά και την πεποίθηση της γιαγιάς μου πως ο Νεκτεναβώς (sic) είναι ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αφού το είχε διαβάσει όταν ήτανε νέα στη 'Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου'!

    Περί Λουκουμιού: εγώ δε θα κάκιζα τους συντάκτες του περιοδικού, βρήκαν ένα ενδιαφέρον θέμα, το δημοσίευσαν, τελείωσε. Αυτό γίνεται παντού και λυπάμαι για την απαξιωτική στάση προς τα τοπικά έντυπα που μαρτυρεί η διατύπωσή σας "Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ὑπάρχουν τὰ τοπικὰ ἔντυπα".

    Απορώ όμως που ο κύριος Κριτσίνης θεώρησε σκόπιμο να μη διαδώσει τα ψελλίσματα της γλαύκας του μέσα από μια πιο εξειδικευμένη πηγή, κι ας μην επρόκειτο για (διεθνές) περιοδικό με αυστηρές επιστημονικές προδιαγραφές.

    Τώρα, ο υπαινιγμός ότι ο Μπαμπινιώτης έγινε οσφυοκάμπτης "γιὰ νὰ ἐπιβιώσει" και αιτιάσεις ότι εδώ μέσα κυκλοφορούν 'μισέλληνες' κυμαίνονται μεταξύ λοιδωρίας και (συκοφαντικής ενδεχομένως) δυσφήμησης. Θαυμάζω πώς συμπυκνώσατε τόσα πολλά και άθλια ad hominem σε ένα τόσο σύντομο σχόλιο, συνυπολογίζοντας και τα περί 'εμπαθούς' Γ. Χάρη.

    Εν πάση περιπτώσει, σας παρακαλώ, εάν σκοπεύετε να μας ξανακοσμήσετε με τα τσιγκελωτά (λόγω ελέω Unicode πολυτονισμού) σχόλιά σας, να αποφεύγετε τέτοιους προσωπικούς χαρακτηρισμούς: την ασχήμια τους δεν μπορεί να ψιμυθιώσει η ηπιότητα του ύφους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. > Παρὰ τὸ ὅτι ὁ Μπαμπινιώτης ἀρκετὲς φορὲς πιέσθηκε καὶ ἐξαναγκάσθηκε ἀπὸ τὸ ἀφελληνισμένο «προοδευτικὸ» κατεστημένο νὰ «μαλακώσει» ὀρισμένες ἀπόψεις του γιὰ νὰ ἐπιβιώσει, δὲν μηδενίζει τὴν προσφορά του. Ὅμως, ἡ Ἱστορία θὰ κάνει τὴν ἀποτίμησή της στὸ μέλλον.

    Διατυπώνεις μια σειρά από ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, όπως ότι «εξαναγκάσθηκε» κτλ. και ότι αυτό έγινε «για να επιβιώσει». Πώς ξέρουμε ότι «εξαναγκάσθηκε» κτλ. και ότι, αν δεν συνέβαινε αυτό, δεν θα επιβίωνε;

    Πάντως, ο συγκεκριμένος καθηγητής έχει δεχτεί κριτική κυρίως γιατί δεν έχει πάρει τις αποστάσεις του από άτομα με την ιδεολογία του Καλλίμαχου.

    ----------

    > Τὸ ὅτι κάποιος ἐρασιτέχνης σὲ κάποιο τοπικὸ ἔντυπο ἔγραψε κάποιες ἰδέες (ἀρκετές, ἀλλὰ ὄχι ὅλες, προφανῶς λανθασμένες), δὲν ἔχει τίποτε τὸ ἐπιλήψιμο.

    Μα, φυσικά, τίποτε το επιλήψιμο... Ενώ αν κάποιος ιδεολογικός σου αντίπαλος εξέφραζε απόψεις που δεν στέκουν, προφανώς θα υπήρχε κάτι επιλήψιμο, έτσι;

    ----------

    Οι χαρακτηρισμοί που αποδίδει ο Καλλίμαχος στους αντιπάλους του είναι -χονδρικά- δύο ειδών:

    1. «Αφελληνισμένοι», «μισέλληνες» και τα σχετικά.

    2. «Συμπλεγματικοί», «εμπαθείς» και τα σχετικά.

    Για την πρώτη ομάδα χαρακτηρισμών: πρέπει να γνωρίζουμε ποιος εκτοξεύει τέτοιυς χαρακτηρισμούς. Γιατί προφανώς οι λέξεις αυτές έχουν διαφορετική σημασία, όταν τις ξεστομίζει κάποιος με την ιδεολογία του Καλλίμαχου.

    Για τη δεύτερη ομάδα χαρακτηρισμών, δηλ. για τους «ψυχολογικούς» χαρακτηρισμούς: γιατί να μην αποδοθούν και σε φορείς της ιδεολογίας του Καλλίμαχου; Είναι προτιμότερο όμως να μη μιλάμε με τέτοιους όρους και να μας απασχολήσει ποιος έχει δίκιο σε διάφορα θέματα με γλωσσολογικούς όρους. Είναι προφανές ότι ο Καλλίμαχος και οι ομοϊδεάτες του δεν κατέχουν γλωσσολογικά τα θέματα που συζητάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλλίμαχε/Κρατύλε, σου έχω νέα: ο Μπαμπινιώτης διδάσκει Σωσσύρ και (αρκετά εμφατικά) τη συμβατικότητα του γλωσσικού σημείου. Διδάσκει (εντάξει, δίδασκε, από φέτος δεν διδάσκει) και Ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία. Είπε ότι για το πολυτονικό καμιά επιστημονική στήριξη δεν μπορεί να κομίσει. Μήπως είναι λίγο παραπάνω προδότης απ'όσο νομίζει το Αντίβαρο και, ενδεχομένως, το Άρδην; Ή τον αγαπάτε με τα ελαττώματά του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οἱ ἐπακολουθήσασες ἐκδόσεις τοῦ λεξικοῦ διόρθωσαν, εὐτυχῶς, ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ λάθη αὐτά. Ἔργο πραγματικὰ ὠφέλιμο γιὰ τὸν τόπο.

    Αντίθετα, Κρατύλε, δεν υπήρχε ούτε μία παρετυμολογία στη λίστα του "Άρδην" που να μην κυκλοφορεί απαράλλαχτη εδώ και 15-2500 χρόνια.

    Και o γνωστός μύθος του Hellenic Quest επανεμφανίζεται σε φόρουμ, κύματα spam κλπ με ρυθμό περίπου 2 φορές το μήνα.

    Από τα τοπικά έντυπα sraosha περιμένω περισσότερα από το να ασχολούνται με προ(κατα)λήψεις και ψευδοεπιστήμη. Όλα είναι ενδιαφέροντα, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να παρουσιάζονται σαν σωστά ή εθνικώς ωφέλιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή