Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Κι εγώ

Πριν χρόνια είχε γίνει συζήτηση για το σύνθημα "Είμαστε όλοι μετανάστες". Μια άποψη υποστήριζε ότι συνιστά ιδανική έκφραση αλληλεγγύης προς τους μετανάστες· αλληλεγγύης προς τους μετανάστες που περιορίζεται κυρίως στα λόγια, θα προσέθετα εγώ από το 2012 και έχοντας υπόψη τις απαρατήρητες εξεγέρσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανεπιθύμητων ξένων. Μια διαφορετική άποψη στηλίτευε την εύκολη κι εκ του ασφαλούς φαντασιακή-ηθικολογική ταύτισή μας με τους πραγματικά μη προνομιούχους, μισημένους και κυνηγημένους, ακόμα κι όταν πρόκειται για νόμιμους μετανάστες.

Με αφορμή το πρόσφατο ατόπημα του βουλευτή-συγγραφέα, αναγεννήθηκε από την τέφρα της η συζήτηση για την ντεκλαρέ ομοφοβία αλλά και για τον πνιγηρό σεξισμό της κοινωνίας μας. Βεβαίως, όπως και ο εθνικισμός μας, το ελληνικό αντριλίκι είναι βαθιά ανασφαλές. Όπως είμαστε εθνικιστές με τον διαρκή φόβο ότι είμαστε οι άλλοι να μας παραλύει, έτσι είμαστε και άντρες στρέιτ με παντελόνια με τον διαρκή φόβο μη μας πούνε ή μη φανούμε "αδερφές" να μας τρώει.

Όπως έγραψα πριν δύο χρόνια
"δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι γκέι (και είναι λίγο χειρότερο να είσαι λεσβία). Στη σημερινή Ελλάδα, νομίζω, το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι να σε αντιμετώπιζουνε στο στυλ "γκέι αλλά δεν κουνιέται", "γκέι αλλά τσακάλι στη δουλειά του (άλλωστε αυτοί διαβάζουνε πολύ)", "λεσβία αλλά όμορφη" κτλ, κτλ, κτλ. Όποιος νομίζει ότι είναι εύκολο να είσαι ομοφυλόφιλος ή ότι όλα πάνε καλά για τους γκέι και τις λεσβίες στην ωραία και ανοιχτή μας κοινωνία, μάλλον πλανάται".
Κι εκείνο και αυτό το σημείωμα το γράφω με αφορμή φίλους και πάλι. Γιατί καλά τα στερεότυπα (κερδίζουμε χρόνο σκεπτόμενοι με στερεότυπα), καλές και οι νευρώσεις ατομικές και συλλογικές και οι ανασφάλειες, αλλά πάνω από όλα αυτά είναι οι άνθρωποι: η ελευθερία, ο αυτοπροσδιορισμός τους και η αξιοπρέπειά τους. Κι έχοντας αδιαλείπτως επίγνωση ότι είμαι προνομιούχος κι ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, αφού δεν είμαι πούστης ή γυναίκα (πολλώ μάλλον χειραφετημένη γυναίκα κι ελεύθερη), δηλώνω κι εγώ μαζί με τον Ξυδάκη:

Ακούω για "πούστηδες" και "λεσβίες". Οι καλύτεροι φίλοι μου είναι. Κι εγώ.


GatheRate

8 σχόλια:

  1. @ "είμαι προνομιούχος αφού δεν είμαι πούστης ή γυναίκα": Τώρα ησυχάσαμε!

    ΥΓ. Με τρώει η αμφιβολία μήπως ΔΕΝ είστε προνομιούχος, ως προς τη νοημοσύνη, αφού θεωρείτε ότι αυτή η διατύπωση υποστηρίζει το υποτιθέμενο πνεύμα της ανάρτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι δὲν καταλάβατε, ἀγαπητὲ\ἀγαπητὴ Α.Ν. Ὁ Σραόσα εἶναι σαφής: ἀποτελεῖ, δυστυχῶς, ἀκόμη προνόμιο νὰ εἶναι κανεὶς ἄντρας καὶ ὄχι γυναίκα καὶ ἀποτελεῖ ἀκόμη προνόμιο νὰ εἶναι κανεὶς στρέητ καὶ ὄχι πούστης ἢ λεσβία. Ἡ δὲ ὑπεράσπιση “εἴμαστε ὅλοι πούστηδες/λεσβίες/μετανάστες/γυναῖκες…” εἶναι, ὅπως λέει ὁ Σραόσα, ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς. Καὶ ἀνεπαρκὴς ἀπὸ μόνη της, θὰ προσέθετα ἐγώ.

      Ἐσεῖς ποῦ ἀκριβῶς διαφωνεῖτε (ἂν πράγματι διαφωνεῖτε, διότι ἐνδέχεται νὰ εἶσθε ἁπλῶς αὐτὸ τὸ ὁποῖο προσάπτετε στὸν Σραόσα); Σᾶς ἐρωτῶ ἐγώ, μὲ τὴ συναίσθηση ὅτι καὶ ὁ ἴδιος εἶμαι προνομιοῦχος ὡς ἄνδρας, ἂν καὶ μὴ προνομιοῦχος (ὅ,τι κι ἂν λέγεται καὶ νομίζεται π� L4 C CE�ου) ὡς πούστης.

      Διαγραφή
  2. Γιατί χρειάζεται να συζητάμε τι είναι ο καθένας; Σήμερα είμαι, αύριο δεν είμαι. Γούστο μου, καπέλο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατά Φουκώ, θα πάψουμε να τα συζητάμε αυτά όταν απελευθερωθούμε, ή κάπως έτσι. Μέχρι τότε, θα τα συζητάμε και αυτό, π.χ.

      Διαγραφή
    2. Σύμφωνοι. Κι εγώ (που πήρα το ρολάκι που μου πασάραν οι πολλοί, που έλεγε ο Πανούσης).

      Διαγραφή
    3. Κατ' αρχάς ηρέμησε, μια συζήτηση κάνουμε.

      Διαγραφή
  3. Έχω ύψος 1,80. Είμαι προνομιούχος -το ξέρω- έναντι άλλων συνανθρώπων μου που είναι 1,60. Δηλώνω απ' αυτό εδώ το μετερίζι ότι τους συμπαρίσταμαι: Είμαι ΚΙ ΕΓΩ 1,60!
    Δεν είμαι υπέροχος;

    Άλλωστε έχω πολλούς φίλους μ΄αυτό το ύψος

    ΑπάντησηΔιαγραφή