Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Η αλληγορία του μπακλαβά

Ο πατέρας μου είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που μιλάνε συνεχώς με ανοικονόμητες και γριφώδεις μεταφορές. Πολλές φορές μάλιστα τις ξηλώνει αφηγηματικώς τις μεταφορές αυτές για να φτιάξει σύντομες αλληγορίες. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, πολλές φορές δυσκολεύομαι να καταλάβω τι θέλει να πει.

Ακολουθεί η γνωστότερη αλληγορία του, αυτή του μπακλαβά. Την έχει επαναλάβει πολλάκις και αφορά τη διαχείριση των επιθυμιών. Αν ήταν ο πατέρας μου άνθρωπος επιγραμματικός κι όχι λάτρης της σιωπής (όταν δεν χρησμοδοτεί), θα συνοψιζόταν στο οσκαρουαϊλντιανό "ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν".
"Όταν ήμουν πιτσιρικάς ήθελα να τρώω συνέχεια μπακλαβά, μπακλαβά γωνία. Μανία είχα· δεν τον χόρταινα. Όταν πήρα τον πρώτο μου μισθό, πήγα και αγόρασα με αυτόν μισό ταψί μπακλαβά. Αυτό ήταν. Τον μπούχτισα."
"Δηλαδή τον σιχάθηκες;"
"Στην αρχή ναι, αλλά μετά μου πέρασε και αυτό. Συνεχίζει να μου αρέσει ο μπακλαβάς αλλά τώρα τον απολαμβάνω με μέτρο. Δεν κάνω πια καταχρήσεις."
 Όπως είπα, την έχουμε ακούσει πολλές φορές αυτή την αλληγορία. Πριν τρία-τέσσερα χρόνια, καινοτόμησε καπως και διευκρίνισε σε κάποιον μικρότερο ότι "αυτό με τον μπακλαβά δεν ισχύει για το σεξ". Το σχόλιό του αυτό με ξένισε για δύο λόγους, ο πρώτος είναι επειδή ο πατέρας μου είπε τη λέξη "σεξ".

GatheRate

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου